Jakiś, naprawdę "jakiś" czas temu, a konkretnie w lipcu ubiegłego roku, zamieściłam na blogu post o tym, kogo warto obserwować na Instagramie (*klik*). Dzisiaj natomiast pragnę wziąć pod lupę inny portal społecznościowy - Twitter i podzielić się z Tobą listą kont, które obserwuję. Oczywiście nie mam tutaj na myśli wszystkich, a te najciekawsze profile, wyróżniające się na tyle innych. Porządna porcja sentymentu? A może garść ciekawostek, których nie znajdziesz w podręcznikach szkolnych? I oczywiście lifehacki, bo kto z nich nie korzysta, więc warto poznać nowe. Zapraszam!
25 lut 2017
Twitter - kogo warto obserwować?
Jakiś, naprawdę "jakiś" czas temu, a konkretnie w lipcu ubiegłego roku, zamieściłam na blogu post o tym, kogo warto obserwować na Instagramie (*klik*). Dzisiaj natomiast pragnę wziąć pod lupę inny portal społecznościowy - Twitter i podzielić się z Tobą listą kont, które obserwuję. Oczywiście nie mam tutaj na myśli wszystkich, a te najciekawsze profile, wyróżniające się na tyle innych. Porządna porcja sentymentu? A może garść ciekawostek, których nie znajdziesz w podręcznikach szkolnych? I oczywiście lifehacki, bo kto z nich nie korzysta, więc warto poznać nowe. Zapraszam!10 lut 2017
Mendes 98, SKAM i zimowa zbrodnia
Choć raz chciałam się wykazać kreatywnością i nie nazwać ulubieńców wprost ani sprytnie ich nie przemycać, jednak wyszło jak zawsze... Hej! Witaj po krótkiej nieobecności w pierwszym poście w 2017 roku. Nowa ja? Niekoniecznie, za to wygląd bloga już tak. Postanowiłam zacząć kolejny rozdział czymś, co osobiście lubię najbardziej, a mianowicie czytaniem i oglądaniem wszystkiego, co ktoś poleca (szczególnie, gdy to mu za to nie płacą). Nie przedłużając tego jakże ciekawego wstępu, ad rem (przynajmniej tyle nauczyłam się przez pół roku nauki języka łacińskiego). Jako że mamy już za sobą półmetek zimy, ale mimo to ona jeszcze trwa, pragnę podzielić się z tobą wszystkim, co umiliło mi ten mroźny czas.
15 gru 2016
Jak przeżyć święta i nie zwariować?
Święta - magiczna atmosfera, zapach pieczonego piernika pieszczący nozdrza, ciepło rodzinne, dzielenie się opłatkiem i prezenty. Jednocześnie: presja czasu, niewygodne pytania ze strony rodziny, alkoholowa "sielanka" w Boże Narodzenie, niechciane prezenty, sztuczne uśmiechy i stres. Każdy marzy o idealnych świętach, jednakże już przygotowania do nich potrafią doprowadzić do szału. Wszystko dla trzech dni, które... mogą być równie męczące. Jak więc przeżyć święta i nie zwariować? Praktyczne porady dla nastolatków, którzy rozważają na czas Bożego Narodzenia ucieczkę w Bieszczady.
29 paź 2016
Jesienni ulubieńcy 2016
Jako że jestem typem osoby, która uwielbia spędzać czas z samą sobą, najlepiej w domowym zaciszu, z dobrą książką i równie dobrą herbatą, a deszcz oraz koc to moi przyjaciele - łatwo wywnioskować, że kocham jesień, dlatego też postanowiłam podzielić się z Wami moimi jesiennymi ulubieńcami. Wiem, że posty tego typu mają tyle samo zwolenników jak i przeciwników, więc nie zamierzam tworzyć "debeściakowej" serii, a jedynie okazjonalne wpisy, bo sama takowe uwielbiam. Znajdziecie w nich wszystko, oprócz kosmetyków, bo nigdy nie stanowiły mojego obiektu zainteresowania. Dodatkowo na moim drugim blogu *klik* stworzyłam taki sami post, jednakże z typowo disneyowskimi rzeczami. Tymczasem zapraszam do zapoznania się z "Jesiennymi ulubieńcami 2016" humanistki.
9 paź 2016
[Recenzja] Czarna Wdowa. Na zawsze czerwona. Marvel
Potem jej powieki opadły. A ogień, chaos, śmierć i hałas zniknęły. Tak jak czerwonowłosa kobieta.
"Czarna Wdowa. Na zawsze czerwona" Margaret Stohl to świeża pozycja na polskim rynku. Powiedziałabym, że nawet bardzo świeża, albowiem swoją premierę będzie miała 12 października, czyli w środę. Tymczasem ja otrzymałam ją zaraz po tym, jak dotarła do wydawnictwa Zielona Sowa, z którym mam przyjemność współpracować. Przyznam, że długo się zastanawiałam, czy w ogóle podjąć się jej recenzji, bo jednak Marvel, Avengersi, komiksowi superbohaterowie i tym podobne to nie moja bajka. Choć w sumie to nie była moja bajka, bo aktualnie przede mną maraton wszystkich filmów z Natashą Romanoff. A wszystko za sprawą jednej książki, która coś we mnie skruszyła, coś zmieniła, czegoś nauczyła, a przede wszystkim zmarnowała trochę, trochę dużo moich łez. Bo "Czarna Wdowa. Na zawsze czerwona" to takie wynajęty morderca - masz wrażenie, że cię śledzi i grozi ci niebezpieczeństwo, a jednak i tak moment, w którym wbija ci nóż w serce jest najmniej oczekiwany, wręcz niespodziewany. Dlaczego? Cytując Romanoff, "To pytanie dobre dla gitarzystów i Amerykanów".
Subskrybuj:
Posty
(
Atom
)